Weet je wel hoe bijzonder je bent

 

Er was eens een jonge vrouw en jonge man. Ze vonden elkaar reuze leuk en gingen een band met elkaar aan. Elke maand lag er diep in het lichaam van de jonge vrouw een piepklein eicelletje te wachten. Ze wachtte op een zaadje dat precies bij het juiste moment zou passen. Haar man, die best wel een beetje competitief was, barstte van de zaadcellen en deelde die rijkelijk met zijn vrouw.
Tot op een dag … toen gebeurde er een klein wondertje.

de dag van de wedstrijd

Het was de dag van de wedstrijd. Maar het stel was zich daar helemaal niet van bewust.
Het eicelletje  lag rustig te wachten in de warme buik van de vrouw. Maar toch … ze voelde zich wat onrustig, dat eicelletje. Zo klein als ze was, ze had toch een soort voorgevoel dat er wat ging gebeuren. Ze durfde het haast niet te geloven, maar zou ze vandaag verder kunnen leven, in plaats van dat ze zou sterven na haar 20-urige leventje, als ze dat al haalde? Zou zij dit keer de uitverkorene zijn?

De jonge vrouw en manlief hadden die dag een gezellige avond die ze liefdevol afsloten. Manlief verwende zijn vrouw met een overdosis aan zaadcellen. Wel 200 miljoen.
Maar ja, omdat haar man competitief was ingesteld, waren die zaadcellen van hem dat ook. En die hadden bedacht om met elkaar een wedstrijdje te organiseren wie als eerste bij het eicelletje zou zijn. Ze zwommen en zwommen om het hardst. Maar zo’n tocht duurde wel een uur of 10. Er lagen er nog een stuk of 100 duizend in de voorlinie. Het eicelletje vond het reuze spannend. Zou er eentje zijn die het ging halen? Ze hoopte het zo!

En zie, daar ging een zaadcel, die was zoooooo snel. Die ging het redden. Een miljoenste van een seconde sneller dan de  aller snelsten. Uitgeput viel de winnaar in de welkome warmte van het eitje en samen versmolten zij tot JIJ.

zo uniek dus
Er is werkelijk niemand op de wereld zoals jij. Als een ander zaadcelletje de wedstrijd had gewonnen, was jij er niet geweest. Elke spermacel ziet er in essentie hetzelfde uit, maar op genetisch vlak is elke zaadcel – zelfs van dezelfde man – honderd procent uniek.
Niemand weet nog iets van je. Of je een jongetje of een meisje wordt, hoe je eruit gaat zien, welk beroep je gaat kiezen, hoe je zal reageren op omstandigheden. Waar je van droomt. Wat je heel graag, echt heel graag doet. Wat je moeilijk vindt of waar je bang voor bent.

Maar de buitenwereld heeft al wel haar regeltjes, normen en verwachtingen. Hoe je ontwikkeling dient te gaan, wanneer je naar school moet, de normen en waarden die je ouders en andere verzorgers je bij willen brengen, waar je al dan niet mag leven.

zonder paspoort of diploma
En als je dan die negen maanden in de buik van je moeder goed doorgekomen bent, onzichtbaar nog voor de buitenwereld, is er het moment dat je werkelijk in die buitenwereld geboren wordt.
Zonder zichtbaar stappenplan of gebruiksaanwijzing, zonder paspoort.

het leven wil geleefd worden
Zoals de meeste mensen, pas je je in de loop van je leven aan die buitenwereld aan. Of je verzet je er hevig tegen. Maar of je je nu aanpast of verzet, er komt altijd een moment waarop je diep van binnen weet dat er meer is of dat je het anders wilt. Waarom? Omdat iedereen de drang heeft om zijn eigen unieke leven te ontdekken en dat te leren leven. En dat geldt niet alleen voor jou, maar voor iedereen. Want iedereen is gelijk, maar op een bepaalde manier ook uniek.
Gelukkig maar. Want wat is er uiteindelijk mooier dan dat?

Ik wens je veel ‘inspiratie-vonken’ die je bewustzijn mogen bereiken.